Durakta Otobüs beklerken Şevki’ abiye rastlıyorum. “merhaba” diyor. Bende “merhaba” dedikten sonra “Şevki abi durumlar nasıl” diye soruyorum.
“Hangi durumlar? Benim durumumu soruyorsan ben iyiyim.Ülkenin durumunu soruyorsan çok daha iyi”. Ben, “nasıl çok daha iyi?”
“Duymuyor musun, görmüyor musun, ülke islami-faşist diktatörlük altında inim inim inliyor.Kürtler için bundan daha iyisi olur mu? Sultan başta Kürtler olmak üzere herkese savaş ilan etti.Bunun sonu Kürtler için daha hayırlı olur.Sultan kan döktükçe Kürtler ayrılma,kendi devletlerini kurma fikrine daha sıcak bakıyor. Asıl Türkler düşünsün.Onlar Sultan’dan nasıl kurtulacaklarına baksınlar.Bizim kaybedecek hiç birşeyimiz kalmadı. Şehirlerimiz yerle bir edildi.Yüz binlerce Kürt topraklarından göç ettirildi.On binlerce şehidimiz var.Barış istiyen bizler, polikacılarımız içeri tıkıldı. Kürtler'e karşı birçok cepheden savaş yürütülüyor. Bundan daha kötüsü ne olacak.”
Ben “ Şevki abi sence barış umudu tamamen tükendi mi?”
“Bu ortamda hangi barıştan bahsediyorsun? Barış ancak Türk halkıyla olur.Ama onlarda sessiz. Sultan'ın yarattığı korku imparatorluğunda rüzgarda kımıldamayan bir yaprak gibi suskun. Barış gelecek, gelecek ama on binlerce, belki de yüz binlerce insanımızın kanı döküldükten sonra. Türkler'e de barışı Kürtler getirecek. Biz isteriz ki hep birlikte bir arada kardeşcesine, kan dökülmeden, anaların gözyaşlarının son bulduğu bir ülkede geleceği birlikte kuralım.Ama bize savaştan başka bir seçenek bırakılmıyor ki”.
Otobüsüm geliyor. Otobüs duraktan uzaklaşırken Şevki abi’nin ‘Türkler'e de barışı Kürtler getirecek” sözü kafamda cevap arayan bir soruya dönüşüyor. Şevki abi’nin bu analizi doğru bir yaklaşım mı ? Onu önümüzdeki dönemde yaşıyacağımız toplumsal gelişmeler gösterecek.
90’lı yıllarda Mardin’in devlet tarafından boşaltılan bir köyünden Almanya’ya siyasi mülteci olarak gelmek zorunda bırakılan, çocuklarından birinin dağda vurulduğu, bir diğerinin uzun yıllar hapisanelerde kaldığı yaşı yetmişe yaklaşan bir Kürt köylüsünün analizi bugün Türkiye toplumuna dayatılan savaş ortamında her geçen gün giderek barıştan uzaklaşmakta olduğumuzdur.
Herşeye rağmen umudum Türklerin,Kürtlerin ve tüm azınlıkların hep birlikte barışı getirmeleridir.
Barış umudumuz olsun.
Bonn 23.11.2016