Diyorlar ki evin var mı, yazlığın var mı, bankada paran var mı?
Ünün var mı, kitabına ödül var mı, takipçin var mı, anan güzel mi?
He anam çok güzelmiş. Yedi cihana nam salmış güzelliği, kaşları vardı yay gibi, gözleri ceylan gibi, burnu kalemle çizilmiş gibiydi, dudakları hokka.
Endamı da güzelmiş, ben doğarken bükmüşüm belini, doğduktan sonra daha da bükmek için elimden gelen gayreti göstermişim, sonra anladım.
Şimdi rahmetle anıyorum.
Telafisi yok.
Hep merak ediyorum, bu kadar güzel bir kadın olan anam mutlu muydu diye, bu Dünya'dan ne kadar keyf aldı diye. Ne kadar keşke biriktirdi onu merak ediyorum.
Tüm birikimim, sermayem, malım mülküm, bu yaşa kadar ne kadar keşke biriktirmişim, hörgücüme ne doldurmuşum, onu yeniden saymak.
Bir daha gelsem gene yapardım, iyi ki yapmışım diyebileceklerimle, keşke yapmasaydımları mukayese ediyorum.
Biliyorum ki tenimi dokuyan anamın teni. O ten şimdi toprak ve beni kendine doğru çekiyor.
Bir de anamın içindeki anası var, onun da anası, onun da...
Hepsi toprak. Hepsi toprakla karıştıktan sonra kendi gözünün bebeğini, uğruna canını vereceği yavrusunu toprağa çekti.
Şimdi o toprağın gerçek hükümdarı karıncaların kraliçesi.
Karıncalar ordular halinde kraliçelerini mutlu etmeye, gönlünü hoş tutmaya çabalıyorlar. Tüm hayatları kraliçenin, Ana'nın mutlu olmasına, onun hayattan tad almasına adanmış.
Karıncaların işlediği, elediği topraktan çiçekler açıyor. O çiçekler anamın, anaların bedenlerinde biriktirdikleri aşkı da acıyı da ayırıyor, un ediyor, kül ediyor, özüne katıyor, anamın memesinden aldığı, bir zamanlar sıcak süt akan sevgiyi alıyor özüne katıyor, çiçek açıp bize kokularıyla sunuyor.
Arılar koşuyor bu kutlu kokuya, kokunun özüne dalıyorlar anamdan miras olan aşkı sevgiyi bedenlerinde işliyor, analarına bal diye sunuyorlar. Tüm arılar analarını mutlu edebilmek için yaşıyor.
Arı olmak, olabilmek büyük mutluluk. Sinekler gibi her boka üşüşmek değil, sadece çiçeklerin özüne yönelmek, aldıklarını da sadece sevdiklerine bala dönüştürerek sunabilmek için.
Bana mülk mü soruyorsunuz; arı'm var.
Aşk ile